Söz verdim !

Anneme....

" Dosis Facit Venemum "  

( Zehiri miktar doğurur)

Paracelsus 

(1493- 1541)

Hayatta en önemli şey insanın kendisidir . Kendinizin hangi durumda olduğu  sizin kendi dünyanızı ve dolayısıyla dünyaya katkınızı belirler .

43  yaşında bile ,  bir aylak olarak  bazı şeylerin farkına varabilmek de bir erdemdir bana göre .

Bu aralalar okuduğum Aydın Boysan'ın Şerefe (*) isimli  kitabından kısa bir alıntı yapmak istiyorum.

" ... Aptal kişide akıl yoktur .Delide ise akıl, mutlaka vardır . Aklı olmayan deliremez ... 
Bu dünyada , hele bizim ülkemizde , aklı olmayan kişinin delirmesi , mümkün değildir ki ... Aklı olan kişi henüz delirmedi ise , henüz zamanı gelmediği içindir .
Bir başka kesin olasılık da şöyle gerçekleşir : Kişi öylesine akıllıdır ki , delirdiğini kimse anlamaz ..."

"... Delilerin bütün hepsi , dünyaya geldikten sonra dünyanın halini görüp , çıldıranlardır. Aptal çıldırmaz . Nerede , ne halt olursa olsun , kaderine razıdır . Çıldırmak , aptallar için erişemeyecekleri bir "lüks" olduğu için çıldırmazlar.

Akıllı yaşamaya başlayıp da , henüz çıldırmamış olanlar ise , üstün yaradılışlılardır. Ruhları , dünyayı gördükten sonra bile umutlarını kaybetmeden savaşacak kadar üstün ve müstesnalardır .

Bazı akıllılar , bu dünyanın bezginlik veren yanlarının ruhsal yükünü azaltmak için alkol kullanmayı , umut olarak görür , içerler . Ölçülü ya da ölçüsüz içenlere rastlanabilir . Aptallar da , neden içtiklerini bilmeden , ölçülü veya ölçüsüz içerler .

Ölçüsüz içen akıllılarla , ölçüsüz içen  aptalları , akıllılar bile birbirinden ayıramaz ."

(*) Kitap :  Şerefe  - Aydın Boysan  - Doğan Kitap